Er zijn inmiddels elf vestigingen verspreid over heel Tanzania maar in Dar es Salaam vinden de meest gespecialiseerde en gecompliceerde behandelingen plaats. Lokale artsen missen vaak de diagnose, maar als deze eenmaal is gesteld, komen gezinnen uit het gehele land hier naar toe. Soms van duizenden kilometers verderop, deels lopend of met de bus wat dagen kan duren. Voorheen gebeurde het wel dat een brief van een plaatselijke dokter of ziekenhuisje die de patiënt bij zich droeg, een jaar daarvoor was gedateerd. Wat uiteraard de kans op genezing niet vergrootte. Daarom voorziet Tumaini la Maisha tegenwoordig in bustickets naar de hoofdvestiging in Dar es Salaam door middel van een geldtransfer per mobiele telefoon. Dit werkt heel goed in Tanzania. De patiënt, vergezeld van familie, wordt opgehaald op het busstation voor behandeling en verblijf in Jengo la Watoto. In 2019 zijn hier 730 kinderen behandeld en over de jaren heen al 6000.

Op haar vrije dag heb ik met Trish, de enige kinderoncologe in heel Tanzania, afgesproken. Het is september, de ‘Childhood Cancer Awareness Month’. Trish is opgeleid in Dublin, heeft zelf twee keer borstkanker gehad en komt in korte broek geheel bezweet aangescheurd op haar mountainbike. Als een wervelwind en heel snel pratend leidt zij mij binnen een uur rond over het enorme terrein waar los van het ziekenhuis ook een medische universiteit, een campus en een laboratorium is.

En verder bekijken we op hetzelfde terrein alles wat hoort bij Tumaini la Maisha. Zoals het Ujasiri Bravery House. Ujasiri betekent kracht en is een 22 bedden tellend huis waar de familie van de patiëntjes kan verblijven; men komt uit het gehele land en een chemo behandeling kan maanden duren. Hier omheen zijn speeltuintjes en moestuinen aangelegd. Er is ook een naaiatelier zodat de moeders van de zieke kinderen wat te doen hebben en een winkeltje waar deze huisvlijt in de vorm van tassen, oorbellen, telefoonhoesjes en kleding wordt verkocht om nog wat te kunnen verdienen.