Onderweg ontmoeten we Gustavus. Trish kletst met hem in het Swahili. Zij vertelt trots dat Gustavus op zijn elfde als leukemie patiënt werd opgenomen in het kinderziekenhuis en dat hij na een studie op de universiteit nu de phlebotomist is bij Tumaini la Maisha; hij neemt bloedmonsters van de patiëntjes af en onderzoekt deze. Tot slot bezoeken we de vierde verdieping van Jengo la Watoto. Hier zijn 65 bedden waar de patiëntjes hun chemo krijgen. Familieleden kruipen bij de kinderen in bed als troost, ondersteuning of gewoonte. Of misschien willen ze gewoon even slapen. Trish bekijkt tussendoor snel wat papieren en spreekt nog iemand aan op het ontbreken van de tweede handtekening: voor elke toediening van chemo zijn twee handtekeningen van twee verschillende artsen nodig. Op de verdieping zelf is ook een schooltje waar hard gezongen wordt en er hangt was te drogen. Kortom, het is een drukke kleurrijke ogenschijnlijke chaos, maar er straalt heel veel liefde vanaf.
Redacteur Fokelien met Gustavus
“Het gemakkelijkst voor een dokter is om één patiënt te behandelen”, zegt Trish. “Maar wij proberen iets op te zetten, een organisatie, zodat de Tanzanianen zelf door het hele land kinderen met kanker kunnen behandelen. Daarom moeten er de komende jaren nog een flink aantal vestigingen bij komen tot een totaal van dertig, zodat geen enkel ziek kind meer dan vier uur verwijderd is van hulp. Het Muhimbili Hospital is de hub, maar op alle vestigingen gelden dezelfde protocollen en wordt dezelfde gratis behandeling gegeven. Dit moet bereikt worden door scholing, cursussen, wekelijkse discussie calls (als het internet meewerkt) met de vestigingen over behandelplannen en het opleiden van artsen en oncologische verpleegkundigen.
Verder wordt er veel samengewerkt met het universiteitsziekenhuis in Dublin: alle vestigingen kunnen gebruik maken van hun expertise en er is wekelijks telefonisch overleg waarin patiënten en hun behandeling worden besproken. Verder is er een app ontwikkeld die de hoeveelheid en samenstelling van de chemo voorschrijft waardoor er 50% minder fouten op dit gebied gemaakt worden. En niet te vergeten het elektronisch patiëntendossier, uniek voor Afrika. Wij zijn het meest vooruitstrevend in Afrika op dit gebied en hebben veranderd hoe een land omgaat met kinderen met kanker”, besluit Trish “maar we zijn er nog niet”.