Hearts-Vision: Lenneke en Bonnie en de projecten

“Weeshuizen, kerken en vrijwilligerswerk zijn big business in Oeganda en voor sommigen een manier om zich te verrijken”, zegt Lenneke Nsereko Meulenkamp. Zij en haar man Ronald Nsereko, beter bekend als Bonnie, hebben een geheel andere motivatie voor het werk dat zij verrichten vanuit hun stichting Hearts-Vision. Hun motivatie komt voort uit hun eigen veelbewogen jeugd.

Kampala, de hoofdstad van Oeganda, is de thuisbasis van duizenden straatkinderen. Zij houden zichzelf in leven door het verzamelen van afval, hoofdzakelijk plastic flessen, waarmee zij gemiddeld 50 cent per dag verdienen. Met dit geld kunnen zij eten kopen maar ook kerosine waarvan zij de damp opsnuiven om voor een paar seconden uit hun ellendige omstandigheden te ontsnappen. Hearts-Vision probeert door te voorzien in onderdak, voedsel, medische zorg en educatie en, niet in de minste plaats, door het geven van liefde en aandacht, de straatkinderen te integreren in de samenleving als verantwoordelijke burgers. Het grootste deel van het team van Hearts-Vision is voormalig straatkind en kan hen daardoor op hun eigen niveau bereiken. Zij kennen hun behoeften, weten wat ze voelen en begrijpen hun problemen.

We zitten uren in de tuin van het crewhotel in Entebbe. Lenneke en Bonnie hebben hun twee kinderen, de 2-jarige Alisha en de pasgeboren baby Jayden, meegenomen. Zij hadden geen oppas. Dit kwam goed uit voor Alisha want zij vindt het zwembad geweldig. Het is een warm en liefdevol gezin. Maar daar is heel wat aan vooraf gegaan.

Loverboys

Lenneke praat heel open over haar jeugd. Op reeds jonge leeftijd is zij misbruikt door haar stiefvader. Haar moeder wist dit maar koos voor haar tweede man in plaats van voor Lenneke. Vervolgens waren het loverboys die haar misbruikten. Haar biologische vader bevrijdde Lenneke van hen maar dit kostte hem wel zijn baan als politieagent. Lenneke verliet op 17-jarige leeftijd het ouderlijk huis en belandde in de prostitutie. Toen ontmoette zij een man die, na een veelbewogen leven, dankzij de kerk weer op het rechte pad was gekomen. Lenneke werd gelovig.

Inmiddels was Lenneke 25 en had ondanks alle verkeerde keuzes die zij had gemaakt, zoals zij zelf zegt, haar middelbare school en ook nog verschillende opleidingen afgemaakt. Haar leven veranderde toen zij een documentaire zag over een vrouw die zich inzette voor straatkinderen in Afrika. Dàt wilde zij ook. Lenneke was nog nooit in Afrika geweest. Om zich te oriënteren, besloot zij in haar vakantie vrijwilligerswerk te gaan doen. Maar waar in Afrika? In haar gebeden vroeg zij om een antwoord. Dit kwam in de vorm van posters van Oeganda op het treinstation in Amersfoort waar Lenneke met haar moeder had afgesproken. Dit zag Lenneke als een antwoord van God. Maar helaas; je kon geen vrijwilligerswerk doen voor slechts twee weken en bovendien moest je er ook nog voor betalen. Twee weken verbleef Lenneke in een guesthouse in Kampala; zij bekeek alles en maakte plannen. Zij is nog kort terug in Nederland geweest om haar huis en baan op te zeggen en vertrok definitief.

Via een lokale pinkstergemeente-kerk kwam Lenneke in huis bij een echtpaar. Weer gebeurde het; de man des huizes kon niet van haar afblijven en wederom vertrok Lenneke op zoek naar een dak boven haar hoofd. Wat dat betreft lijkt haar jeugd wel op die van de straatkinderen. Zij vond een kamer en organiseerde kinderfeestjes tijdens bijeenkomsten om mensen te bekeren van dezelfde kerk. Uiteraard wilde Lenneke straatkinderen uitnodigen voor deze feestjes. Dat was immers de reden waarom zij naar Oeganda was vertrokken. De kerk verbood het haar; ‘het had geen zin want deze kinderen waren toch al verpest’. Lenneke maakte zelf flyers en deelde deze uit in het centrum van Kampala aan kinderen waarvan zij dacht dat ze op straat leefden. Er kwamen 30 straatkinderen naar het feestje en sindsdien heeft Lenneke zich aan hen verbonden. Ze vroeg hen van alles. Ook waar zij ‘s nachts sliepen. In een krottenwijk was een klein houten hutje wat gehuurd werd door een zekere Bonnie en daar sliepen de straatkinderen. Zij namen haar mee en vanaf dat moment bracht Lenneke haar dagen door bij de straatkinderen in de krottenwijk.

Bonnie was altijd in de krottenwijk maar heel terughoudend naar Lenneke toe. Hij maakte houten beeldjes en naaide stropdassen die hij verkocht. Van de opbrengst betaalde hij de huur van het hutje waar ‘s nachts wel tien kinderen sliepen. Mannen willen altijd wat van Lenneke. Behalve Bonnie. Bonnie was één van de weinige mannen die geen interesse in haar had en juist dàt wekte haar interesse op. Nu zijn ze inmiddels 4 jaar getrouwd en hebben twee kinderen.

Toen Bonnie zeven was, gingen zijn ouders scheidden. Hij bleef achter bij zijn vader. Vier jaar later vertelde zijn stiefmoeder, met wie hij niet overweg kon, dat hij “did not belong to his dad”. Hij liep weg en wekenlang zwierf hij over straat op zoek naar zijn moeder. Hij leefde een jaar als straatkind toen een organisatie zich om hem ontfermde. Hij vond daar onderdak maar dit werd afgewisseld met periodes dat hij op straat leefde. Uiteindelijk heeft deze organisatie hem gered van een leven op straat en mogelijk vroegtijdige dood. Bonnie wilde wat terug doen; nu ontfermt hij zich om straatkinderen.

Lenneke en Bonnie hebben samen 25 voormalige straatkinderen in de leeftijd tot 17 jaar onder hun hoede. Eerst woonden zij gezamenlijk in één huis maar nu ze een eigen gezin hebben, wonen ze apart. Zij hebben heel veel problemen moeten overwinnen wat betreft de Afrikaanse bureaucratie, tegenwerking van blanke buurtgenoten en de liefde; een relatie tussen twee beschadigde mensen is niet gemakkelijk. Maar ik heb heel veel respect voor aunti Len en uncle Bonnie, zoals ze door hun kinderen worden genoemd, die al hun nare ervaringen uit hun vroegere leven hebben omgezet in zoiets positiefs.

De aanvankelijk improvisorische opvang van straatkinderen in Kampala wordt steeds professioneler. Inmiddels heeft Hearts-Vision 2 ha land aangeschaft op 40 km afstand van Kampala. Op dit terrein wordt druk gewerkt aan de bouw van een nieuw ‘thuis’ voor de ex-straatkinderen. Op een veilige afstand van de gevaren van de grote stad wat de kans verkleint dat de kinderen terugvallen in oude gewoontes als kerosinedampen snuiven. Wings of Support betaalt de omheining van het terrein. Het is heel fijn dat deze plek hun eigendom is; Bonnie en Lenneke zijn met hun straatkinderen op meerdere plekken weggepest. Zo werd op een eerdere locatie water en elektriciteit afgesloten omdat men geen straatkinderen als buren wilde. Nu zij zelf twee jonge kinderen hebben, willen Bonnie en Lenneke graag wat meer privacy en wonen zij niet meer met de straatkinderen in één huis. Zij zorgen momenteel voor 25 kinderen variërend in leeftijd van 7 tot 17 jaar. Sommigen zijn al 7 jaar bij hen. De oudste, Waswa, is net zelfstandig. Hij kon niet zo goed leren dus hij mocht een praktijkopleiding kiezen. Het werd automonteur. Maar dit paste niet bij hem. Hij is geswitcht en nu is hij kapper en doet pedi- en manicures. Rina, één van de weinige meisjes, heeft een eigen winkeltje.

Naast de directe opvang van straatkinderen, heeft Hearts-Vision nog verschillende andere projecten. Zo bestaat er een Family Development Program. Kinderen worden gesponsord terwijl zij bij hun eigen familie wonen en ook de familie ontvangt begeleiding. Het werkt preventief; ter voorkoming dat kinderen op straat belanden. Zo is er een gezin waarvan 2 van de 4 kinderen albino zijn. Albino’s zijn zeer gestigmatiseerd in Oeganda. Albinisme wordt gezien als een vloek en uit angst hiervoor krijgt de vader geen werk meer en heeft hij zijn gezin in de steek gelaten. Dankzij het Family Development Program heeft de moeder een naaimachine gekregen en kan zij na het volgen van een naaicursus de familie onderhouden. En Bonnie en Lenneke zorgen ervoor dat de twee zwarte kinderen naar school gaan. Er is ook een Empowering Girls Project waarbij de focus ligt op educatie van kwetsbare straatmeisjes.

Op het onlangs aangeschafte stuk land wordt een Educatie Centrum gebouwd. Hier wil men door educatie voor iedereen van jong tot oud wonende op 10 km rond het terrein voorkomen dat kinderen op straat belanden. Hierbij moet je denken aan sociale vaardigheden, engelse les, computerles en financieel management. Verder is er ook aandacht voor hygiëne en gezondheid maar ook therapie en counseling en is het de bedoeling dat medisch geschoolden er spreekuur houden. Tot slot biedt het centrum mogelijkheden voor sportieve en creatieve activiteiten. Alle projecten van Hearts-Vision komen hier in de toekomst samen met als eigenlijke doel het creëren van gemeenschapszin met de daarbijbehorende sociale controle en positieve feedback. Zo hopen Bonnie en Lenneke dat uiteindelijk een aantal leden van de gemeenschap bereid is een straatkind dat niet terug kan naar zijn eigen familie in het eigen gezin op te nemen. Uiteraard onder begeleiding van Hearts-Vision.

Door: Fokelien Zijp

Meer weten over de programma's van Heart-Vision? Bezoek www.hearts-vision.com/programs