Donderdag 22 sept - heenvlucht naar Nairobi
Met kriebel in de buik en vol verwachting vertrokken.. Op Schiphol drie andere BC vrijwilligers ontmoet – dat voelde voor mij heel goed om gevieren het avontuur aan te gaan. De andere drie waren zeer ervaren rotten, super gezellig en relaxt – dat gaf mij een fijn ‘veilig' gevoel. Wij gingen gevieren zowel opbouwen, Kamp 1 als Kamp 2 doen – ook dat gaf meteen een band!
We hadden heel veel extra bagage – dat werd door de crew geregeld en namen wij vervolgens mee naar Naivasha/ Fisherman Camp
Vlucht verliep prima – relaxt.. We zaten ieder apart - er was nog geen gelegenheid voor verdere kennismaking
De crew/onze collega’s wisten van ons BC avontuur af en ze waren extra attent voor ons – dat deed goed.
We kwamen eind van de avond aan op Nairobi – visum en covid papieren werden goedgekeurd .. We hadden heel wat werk om alle bagage van de band mee te nemen.. we verlieten bijna als laatsten de aankomsthal.
Na pinnen van onze Keniaanse Shillings werden we opgewacht door een busje van Wildebeest EcoCamp in Nairobi – daar verbleven we allevier de eerste nacht om de volgende ochtend door te reizen naar Bushcamp/ Fisherman Camp in Naivasha.
Vrijdag 23 sept - reizen naar Naivasha en OPBOUWEN
Het ontwaken voelde na een korte onrustige nacht nog even als “vakantie”.. heerlijk warm bed in een slaapzaal/-tent, warme douche en lekker verzorgd ontbijtje in prachtige omgeving..
Daarna gingen we met 10tal vrijwilligers in busje naar ONS Kamp in Naivasha – SPANNEND.. En leuk om de andere vrijwilligers te ontmoeten – iedereen heeft er ZIN in .. in het busje wordt volop gekletst.
Leuk om zowel (ex) KLM collega’s te ontmoeten als ook andere niet KLM’ers (al zijn die in de minderheid); met name familie of vrienden van KLM’ers..
De wegen zijn verbazingwekkend goed- dankzij de Chinezen ligt ook hier mooi asfalt.. We rijden pittig door.. Op de sleeping policeman/ verkeersdrempels na dan – die maken dat onze chauffeur regelmatig vol in de rem moet.. Prachtig om onderweg alle drukte en hectiek te zien van het straatleven - de winkeltjes, marktkramen, eenkamer “hotels” en diversiteit aan lokale businesses.. Mensen dragen veelal winterkleding; dikke jassen en mutsen .. Wij nog in onze zomeroutfit.
Halverwege de ochtend zijn we op de plek van bestemming.. Prachtige ruime rustieke plek aan het meer.. Nog geen kamp te zien.. Wel apen, lokale staf en diverse vrachtwagen met onze spullen..
Na een snelle simpele lunch wordt door de leiding verteld wat ons te doen staat.. en dat is heel veel.. voor een kleine club.
Covid en de gewijzigde voorwaarden/ hogere eigen kosten maken dat er dit jaar minder vrijwilligers zijn – dus dat betekent harder werken voor ons kleine cluppie
En dat hebben we geweten.. Zo hebben we 40tal tenten opgezet – voor kinderen en alle staff - en alles in orde gemaakt voor de komst van de 150 kinderen; speelgoed, boven- en onderkleding op maat sorteren, schoenen, goodies, toilettassen & knijpkatten met naamstickers enz enz.. Je kon goed merken dat dit de 24e keer BC is; veel was voorbereid in Nederland, de staf had overzicht en ervaring.
Ik deed wat me gevraagd werd – volgen is de beste manier nu, daar alles nieuw voor me is..
Verder was het warm (ca 27 graden), we werkten veelal in de volle zon en de lucht ijler – al met al knap vermoeiend dus! We letten goed op elkaar – tussendoor werd water gedronken en taken afgewisseld/overgenomen .. Super om zo samen de giga klus te klaren en het BushCamp te zien ontstaan!
Het kamp stond en meer zelfs – zoals gepland.
Moe maar voldaan samen uit eten en ik ging op tijd slapen.. De volgende dag kwam immers de eerste groep kinderen... ik wilde fris starten.
Zaterdag 24 sept t/m di 27 sept – KAMP 1
Na een slechte nacht (koud, onbekende geluiden, harde ondergrond) vroeg wakker..
Nog de laatste opbouwwerkzaamheden (extra tenten voor staff, versieringen, matrassen opmaken voor de kinderen, tassen klaarmaken, naambadges voor kinderen en staff etc.) werden de bussen (van twee verschillende Homes) verwacht aan het eind van de ochtend. “This is Africa” werd nog al eens gezegd – m.a.w. tijd en planning is relatief en onvoorspelbaar – dus met enige vertraging hoorden we plots getoeter en kwamen de twee bussen op het terrein gereden .. Twee verschillende homes – vandaar 2 aparte bussen .. YESSSSSSS - nu gaat het gebeuren .. Wij ontvingen de kinderen met veel enthousiasme – de kinderen waren nog wat timide en moe van de lange (>12uur) reis .. Kijken hun ogen uit naar de tenten en het hele kamp.
Wat me opvalt is het leeftijdsverschil – kinderen van 6 – 14 jaar.. jongens en meisjes.. groot en klein.. En de kinderen komen met niks uit de bus; geen tas of rugzak.
Ze kregen wat te drinken en vervolgens werden ze ingedeeld in groepjes – per 2 vrijwilligers en per tent.. Goed om als vrijwilliger ‘eigen’ kinderen toegewezen te krijgen – je zorgt extra voor hen en het geeft hen ook houvast, vaste vrijwilligers die nog meer aandacht geven.
Na korte tijd volop contact en verbinding met de meeste kinderen – ze spreken goed Engels.
De toiletspullen, zaklamp, pet en zonnebril worden enthousiast ontvangen en bekeken - glimlachende gezichten.. Sommigen vragen om uitleg!
Het samen “shoppen” - uitzoeken van kleding, ondergoed en schoenen is een mooie start – kinderen zijn erg blij met al het nieuwe.
Samenwerken met de andere vrijwilligers gaat soepel.. Al zijn we allen verschillend – ligt de een je ff beter dan de ander/ klikt het met de een ff beter dan met de ander – we hebben samen een doel en dat maakt dat het goed gaat! Wat me wel opvalt is dat de meesten getweeën of met meer komen - er zijn maar enkele “solisten”, zoals ik.. En velen zijn vaker mee geweest - dus bekend met elkaar..
Elke kamp heeft vaste onderdelen:
Ontbijt - lunch - avondeten
Gezond en voedzaam; kinderen kunnen ‘s avonds tijdens diner extra opscheppen.. Wat ze ook gretig doen met als gevolg op de eerste avond dat enkelen teveel hebben gegeten en het er weer uit gooien/overgeven..
Verder valt me op dat ze niet gewend zijn te delen; dus het is met het eten ook ieder voor zich.. Alle begrip hiervoor - gezien hun achtergrond.
Zwemmen – wandelsafari - boottocht - game drive – filmavond – zeskamp en bonte avond; tussendoor wordt volop gespeeld, geknutseld, gezongen en gedanst..
De volgorde wisselt. De bonte avond is altijd laatste avond.
Zwemmen vinden ze GEWELDIG – al is het van.. spetteren, met voeten op de zwembadvloer en verplichte zwembandjes 😊
Duurt ff voordat alle kinderen klaar zijn.. sommigen gaan redelijk gekleed het water in.. Daarna dikke pret – allemaal op een kluitje en liefst hangend aan een vrijwilliger.
Na het zwemmen invetten met vaseline – ik had de eer als “Chef Vaseline”.. en zag hoe ze allen genoten van de aandacht en aanraking/letterlijk contact..
Stralende gezichten en beetje bibberend terug lopen naar het kamp!
Boottocht
Spannend in het begin - de kinderen kunnen immers niet zwemmen – hebben niet eerder gevaren; ze kregen allen zwemvesten en wij zaten als staff dichtbij/er tussen.. Verder zitten er vele hippo’s in het Lake..
We gingen met zestal boten het meer op – toen bleek dat het okay/veilig was genoten de kinderen volop.. zingen, zwaaien naar elkaar, bootrace, spetteren met water etc..
Wandelsafari vonden ze leuk – divers wild o.a. giraffes en wildebeesten van dichtbij.. al was het een pittige wandeling van enkele uren in de volle zon.. met een overenthousiaste gids die veel vertelde..
Super mooie natuur- op de lokatie van Out of Africa .. Sommige kinderen liepen op te kleine schoenen – zelf uitgezocht op uiterlijk, niet op de juiste maat – dus volgden blaren..
Ook nog allen “bolzaden” geplant – zo groeien er als het goed is weer vele nieuwe bomen dankzij ons bezoek.
Game Drive
Eerst met de bus naar het game park – daarna met vijftal open jeeps een savanne tocht! SUPER! Uitgelaten stemming – lachende en zingende kinderen..
Halverwege in het game park een lunch (drankje en sandwiches/ foto moment) en turend naar het vele wild! Ook hier werd volop van genoten.
Keniaanse kinderen zijn niet gewend aan wild.. velen hadden niet eerder een hippo of giraffe gezien.
Filmavond
De kinderen waren moe van de hele dag en alle indrukken. De kleintjes konden met moeite wakker blijven. Ik had er eentje op schoot die snel in slaap viel..
Samen film (Madagascar) kijken was spannend en knus; popcorn maakte het feest compleet
Zeskamp; Twister, Spijkerpoepen, Zaklopen, Waterhappen, “Stoelendans”..
De kinderen zijn erg fanatiek – willen winnen en niet voor elkaar onderdoen!
Ook hier weer volop pret – voor kinderen en vrijwilligers.
Bonte Avond
Kinderen geschminkt en verkleed – ze vonden zichzelf prachtig/ en dat waren ze ook.
Voordrachten – dans, zang, gedichten .. met enorm veel lef en overtuiging .. Vond ik erg ontroerend!
Daarna samen dansen en zingen – dansen en zingen doen ze met veel passie - groot en klein.. we kregen er allemaal geen genoeg van..
Ik vond dit ook lastig/dubbel; besef dat dit laatste avond is en ze morgen weer weg gaan/terug naar hun Homes.. Wat een contrast..
Een gesprek met een lokale kok – die zelf als kind twee keer op BC was geweest hielp me bij mijn mixed feelings.. hij gaf aan dat dit zijn allermooiste herinneringen uit zijn jeugd zijn!
Op di 27 sept nemen we afscheid van de kinderen van Kamp 1, enkele vrijwilligers en amper uurtje later komt de nieuwe groep kinderen en nieuwe vrijwilligers.
Mixed feelings – uitzwaaien is niet fijn.. tranen achter de zonnebril.. sommige (oudere) kinderen hadden het ook zichtbaar moeilijk.. Lees meer! - deel 3
